Povodom 10-godišnjice od odigravanja prve utakmice američkog fudbala, Srpska asocijacija američkog fudbala je odlučila da se zahvali zaslužnima, koji su bili učesnici istorijskog prvog susreta Wild Boarsa i Vukova iz 2003. godine. Ispred Srpske asocijacije američkog fudbala zahvalnice (plakete) će dodeliti predsednik Vuk Dinčić. Osim pojedinaca koje navodimo u nastavku teksta, priznanja su dobila oba kluba, učesnika istorijske utakmice.
Andrej Tasić – Tasa (Vukovi)
Oko Andreja Tasića, Alfe i omege „čopora sa Ade“, vrtelo se sve što se ticalo Vukova, bilo da je bio na terenu ili van njega. Godinama apsolutni autoritet među igračima, ali i u organizacionom delu kluba, izgradio je pravim sportskim pristupom i velikim entuzijazmom koji je u ulagao u tim iz Beograda.
Ovaj sjajni atleta, koji je igrajući na poziciji kvoterbeka često poređen sa Majklom Vikom, je svoju ljubav prema sportu uspeo da usadi u ostatak „čopora“. Momak koji je inicirao prva skupljanja, organizovao prve utakmice, podnosio papire za registraciju kluba, započeo rad mlađih selekcija, zasluženo se nalazi u Kući slavnih Vukova.
Važio je za sjajnog atletu, a kasnije je sa pozicije kvoterbeka prešao na poziciju hvatača, ali i pomagao u odbrani i specijalnim timovima. U Vukovima se o njemu govori kao o živoj legendi, koji je nebrojano puta igrao povređen, bolestan, nedovoljno pripremljen, jer su mu Vukovi značili sve. U riznici priznanja poneo je nekoliko titula MVP-a srpske i regionalne lige.
Sa pozicije kvoterbeka vodio je reprezentaciju na Evropskom prvenstvu u Austriji, a prošle godine u Austriji i Švajcarskoj takođe bio predvodnik, ali ovog puta kao tim menadžer.
Aleksandar Ćirić – Ćira (Wild Boars)
Aleksandar Ćirić Ćira je jedan od osnivača i prvi predsednik Divljih veprova. U predsedničkoj fotelji boravio je do 2004. godine, a napad Kragujevčana, kao kvoterbek, predvodio je do 2005, kada je okačio kopačke o klin, posle nastupa u prvoj zvaničnoj utakmici reprezentacije Srbije, protiv Slovenije. I posle završetka igračke karijere, ostao je ofanzivni koordinator Veprova, u sezoni 2006. Sa kragujevačkim timom osvojio je dve titule šampiona Srbije (2004. i 2006.), jednu SELAF ligu (2006.) i drugo mesto u nacionalnom Kupu.
Potom prelazi u beogradske Plave zmajeve, u kojima tokom 2006. i 2007. godine obavlja funkciju glavnog trenera, a 2009. generalnog menadžera. Sa Zmajevima je osvojio prvo mesto u grupi nacionalnog šampionata i izborio plasman u polufinale plej-ofa, da bi 2009. godine stigao i do finala. U međuvremenu, sezonu 2008. proveo je kao sportski direktor Vukova sa kojima je došao do dva finala, u CEFL i SAFS ligi.
Bio je član skupštine Saveza američkog fudbala Srbije od osnivanja do gašenja. Osnovao je Trenersku školu SAFS, čiji je bio direktor 2008. Od 2005. do 2007. bio je defanzivni koordinator reprezentacije Srbije, a odmah zatim i selektor i glavni trener , do 2012. godine. Predvodio je nacionalni tim Srbije na Evropskom prvenstvu u Austriji, 2007. godine, kada je osvojeno četvrto mesto.
Igor Hofman (Vukovi)
Jedno od zaštitnih lica beogradskih Vukova, ali i američkog fudbala u prvim godinama razvoja bio je Igor Hofman, jedan od osnivača i dugo godina nosilac programa tima iz Beograda. Hofman je proveo 4 godine na mestu prvog trenera, pa je u velikoj meri zaslužan zašto su Vukovi još u tom periodu bili, uz Wild Boarse, dominantni na domaćoj sceni.
U istoriji reprezentacije Srbije biće zapisano i da je Hofman bio prvi selektor, koji je okupio i na pripremama i utakmici sa Slovenijom 2005. godine vodio nacionalni tim i tada na stadionu FK „Obilić“ zabeležio prvu pobedu u istoriji. Od momaka, od kojih su mnogi tada prvi put obukli opremu, za kratko vreme je napravio tim koji je samleo znatno iskusnije Slovence.
U kasnijem delu karijere, radioje kao trener mnogih klubova u Srbiji (Klek Knights, Inđija Indians, Novi Sad Dukes), ali i u Zagreb Patriotsima. Zbog privatnih obaveza odlučio je da se povuče iz američkog fudbala 2011. godine, ako je to uopšte moguće, obzirom da je oženio Zoricu Hofman, nekada potpredsednicu Dukesa, a danas generalnog sekretara SAAF. Igor Hofman je član Kuće slavnih beogradskih Vukova.
Aleksandar Ristić – Alf (Wild Boars)
Za Aleksandra Ristića, popularnog Alfa, slobodno možemo reći da je legenda američkog fudbala u Srbiji. Odigrao je sve utakmice, kako u dresu Divljih veprova, tako i u reprezentaciji Srbije. Pravi je sportsmen na terenu i van njega i uzor mnogim mladim igračima. Jedan je od najjačih stubova kragujevačkog tima, sa kojim je bio šampion Srbije pet puta (2004, 2006, 2008, 2009 i 2010.), vicešampion u tri navrata (2005, 2011. i 2012.), a osvojio je i zlato u regionalnoj CEFL ligi (2006.) i srebro u prestižnom EFAF kupu (2011.). Sa nacionalnim timom Srbije, čiji je kapiten još od prvog meča, bio je prvi na Pepsi kupu u Hohenemsu 2006. i na Evropskom prvenstvu C grupe 2012.
Dugogodišnji je trener raninbekova Veprova, a po završetku sezone 2009. otisnuo se u Ameriku, radi trenerskog usavršavanja. Po povratku je postao glavni trener Kragujevčana i osvojio domaći šampionat 2010. godine. Iste godine, bio je trener trkača juniorske reprezentacije Srbije, koja je osvojila prvo mesto na kvalifikacionom turniru za Evropsko prvenstvo.
Proglašen je za MVP-a Serbian bowl-a 2008, najkorisnijeg igrača lige 2009. i najboljeg igrača napada lige u dva navrata (2009. i 2011.). Bio je najbolji sportista grada Kragujevca u 2011. godini, po izboru publike, a ovom prilikom je dobio posebno priznanje, kao jedan od dva igrača učesnika prvog meča, koji su i dalje u takmičarskom ritmu.
Aleksandar Anđelković – Aleks (Vukovi)
Aleksandar Anđelković, popularni Aleks, sastavio je 10 sezona u Vukovima, da bi uoči ove odlučio iz privatnih razloga da okači kopačke o klin, čime je i poslednji aktivni učesnik legendarne utakmice iz tabora Vukova rešio da se sa terena preseli na tribine.
Aleks je počeo na poziciji tajtenda, a među pionirima američkog fudbala se isticao kao nadprosečno fizički spreman igrač. Njegove težine u podizane teretani u tom vremenu bile su legendarne među onima koji su počinjali da igraju ovaj sport, ali u to vreme i „nerešiv domaći“ zadatak za ogromnu većinu.
Posle četiri godine, potrebe kluba su zahtevale da se Aleks prekomanduje u odbranu, gde je zauzeo poziciju lajnbekera, na kojoj je i završio karijeru. Kao dugogodišnji starter u odbrani, sa Vukovima je osvojio pet naslova prvaka Srbije, 4 puta bio najbolji u regionalnoj CEFL ligi, a u reprezentaciji Srbije je zabeležio oba učešća na Evropskom prvenstvu (2007. i 2012. godine).
Mladen Pavlović – Mladenko (Wild Boars)
Mladen Pavlović jedan je od osnivača Veprova, a potpredsednik kluba bio je u periodu od 2003. do 2006. godine. Za to vreme bio je najbolji (jedan od najboljih) igrač kragujevačkog tima, sa kojim je osvojio dve titule prvaka Srbije. Proglašen je za najboljeg igrača prvog zvaničnog finala lige, 2004. godine. Ovaj svestrani sportista predstavljao je reprezentaciju Srbije u tri sporta – američkom fudbalu, atletici i bobu. Kao drugi najbrži sprinter naše zemlje u to vreme, bio je neuhvatljiv za protivničke odbrane. Počeo je na poziciji raninbeka, ali se ispostavilo da su njegove sprinterske sposobnosti korisnije na mestu vajdrisivera. Kako u našoj zemlji nije moglo da se živi ni od jednog od tri sporta kojima se bavio, „trbuhom za kruhom“ otisnuo se u Ameriku, gde i danas živi.
Blažo Bojić (Vukovi)
Jedan je od osnivača i prvi predsednik Vukova iz Beograda. Od početaka ovog sporta aktivan je u američkom fudbalu, a veliki doprinos je dao kao trener. Jedan je od onih koji je bio član i Vukova i Veprova, a njegovi trenerski uspesi se vezuju pre svega za osvajanje šampionata države 2008. godine kao glavni trener Kragujevčana, kada je proglašen i najboljim trenerom u Srbiji. Drugi trofej kojim se može pohvaliti je onaj, kada je takođe sa Veprovima, kao deo trenerskog tima, osvojio regionalni SELAF-a 2006. godine.
Veliki trag Bojić je ostavio u radu sa juniorima, gde je njegov entuzijazam izazvao apsolutno poštovanje onih koji su prolazili kroz taj program reprezentacije Srbije. Bio je u timu juniorske reprezentacije Srbije tokom dva ciklusa kvalifikacija za Prvenstvo Evrope. Od ove sezone se vratio u stari čopor, pa je preuzeo funkciju trenera kvoterbekova i hvatača prvog tima, ali veliko poverenje mu je povereno, obzirom da će biti odgovoran za youth program Vukova.
Dragoljub Živadinović – Majk (Wild Boars)
Dragoljub Živadinović, poznatiji po nadimku Majk, uz Aleksandra Ristića jedini je aktivni igrač koji je igrao u prvom meču američkog fudbala u Srbiji. Karijeru je započeo kao tajtend, ali je ubrzo prešao na poziciju fulbeka, potom je tri godine igrao lajnbekera, da se najduže zadržao u ofanzivnoj liniji.
Tokom prethodnih 10 sezona u crnom dresu osvojio je pet titula prvaka Srbije (2004, 2006, 2008, 2009 i 2010.), tri druga mesta (2005, 2011. i 2012.), naslov šampiona CEFL lige (2006.) i drugo mesto u EFAF kupu (2011.)
Za reprezentaciju Srbije odigrao je sedam utakmica i osvojio Pepsi kup u Hohenemsu 2006. i Evropsko prvenstvo C grupe 2012. Ovom prilikom dobio je posebno priznanje, kao jedan od dva igrača učesnika prvog meča, koji su i dalje u takmičarskom ritmu.
Mirko Ćirić (Wild Boars)
Mirko Ćirić je igrao na više pozicija u timu, od 2003. do 2006. godine i za to vreme osvojio dve titule šampiona Srbije (2004 i 2006), jednu SELAF lige (2006) i drugo mesto u Kupu 2005.
Godine 2006. prelazi u beogradske Plave zmajeve, u kojima je do 2009. godine igrao na pozicijama lajnbekera i tajtenda, a u 2009. postao i glavni trener ekipe. Sa Zmajevima je osvojio prvo mesto grupe nacionalnog šampionata i plasirao se u polufinale plej-ofa, a 2009 i u finale SAFS lige.
Bio je član skupštine SAFS-a od osnivanja do gašenja, osnivač i predavač Trenerske škole SAFS 2008. godine.
Mirko je reprezentativac Srbije od prve zvanične utakmice (2005.), a od 2007 (do 2012)bio je i kapiten. Sa nacionalnom selekcijom osvojio je četvrto mesto na Evropskom prvenstvu u Austriji 2007.
Željko Nešić – Popara (Vukovi)
Popularni Popara, takođe je jedan od onih koji je u velikoj meri uložio sebe, tokom prvih 7 godina ovog sporta, koje je proveo u ofanzivnoj liniji Vukova. Koliko je bio bitan u toj postavci „čopora“ dovoljno govori podatak da je tokom tog perioda nastupao na svim mečevima.
Nešić je tokom svoje igračke karijere zabeležio i nastupe u reprezentaciji Srbije, čiji je bio standardni član na prvim mečevima, koje je naš nacionalni tim odigrao, a bio je član selekcije koja se suprotstavila Sloveniji 2005. godine. Tokom aktivnog igračkog perioda, širio je znanje širom Srbije, a pomagao je u ulozi trenera mlađim igračima i timovima.
Pored rada na terenu, Nešić je postavio vizuelni identitet reprezentacije, a i dalje je dizajner Vukova.
Marko Obradović (Wild Boars)
Marko Obradović ostaće upamćen kao MVP prvog finala i najbolji odbrambeni igrač CEFL lige, koju su Veprovi osvojili 2006. godine, kada je bio i defanzivni koordinator. To je bar ono što može da dokumentuje trofejima, ali mnogi učesnici finala 2004. godine, koje se igralo bez opreme, dobro se sećaju njegove vanserijske partije na poziciji lajnbekera. Bilo je i boljih predstava lajnbekera širom Srbije, ali nije zabeleženo da je neko kao on to učinio iako je u prvom poluvremenu slomio kost ruke. Fiksirao je povredu, stegao zube i nastavio kao da mu nije ništa.
Kopačke je o klin okačio posle pomenutog finala 2006. godine, a u sezoni 2007 prihvatio ulogu glavnog trenera. Bio je reprezentativac Srbije na prvoj utakmici i član Upravnog odbora kluba od 2004. do 2007.
Marko Malović (Sportski žurnal)
Novinarski instinkt ga je odveo na prvu utakmicu američkog fudbala, posle koje je u ovom sportu ostao svih 10 godina. Kao izuzetno značajna u istoriji, među mnogim drugima, ostaće cela poslednja kolaž-strana u „Sportskom žurnalu“, koja je posvećena reportaži sa prve utakmice večitih odigrane na FK „Jadran“ u martu 2003. godine.
Posle tog meča, na sebe je preuzeo izveštavanje sa svih terena američkog fudbala u Srbiji, oformivši posebnu rubriku koju je ovaj sport dobio u „Žurnalu“. Izveštavao sa lica mesta sa mnogih finala kako u Srbiji, tako i u regionu, kao i sa Evropskog prvenstva C grupe u Austriji 2007. godine. Zbog svega navedenog, umnogome je zaslužan za popularizaciju američkog fudbala u Srbiji.
Ovom prilikom dodeljene su i dva posthumna priznanja i to:
Veljku Makojeviću (Kragujevac Wild Boars)
Makojević je igrao na poziciji sejftija, a zatim bio i trener Divljih veprova, koji je sa svojim klubom bio šampion 2004, 2006. i 2008. godine. Upamćen kao neko ko se među prvima posvetio trenerskom pozivu i radu sa mlađim kategorijama, zbog čega je trofej namenjen najboljoj juniorskoj ekipi u Srbiji dobio njegovo ime. Podlegao je povredama zadobijenim posle saobraćajne nesreće 2008. godine.
Nikoli Ralencu (Vukovi)
Ralenac, nekadašnji fulbek Vukova, tragično je preminuo 2010. godine. Ralenac je bio sa Vukovima od prvog okupljanja, jedan je od osnivača kluba, čiji je bio i predsednik u jednom periodu.
